Sicilianu

 
Abbusciu

  Sustantivu

abbusciu s m (puru scrittu busciu)

  1. arbustu semprivirdi cu rami fitti e lignu assai duru ca crisci nta lochi àridi.

  Prununza

  • [abbùsciu]
  • AFN: /abˈbuʃʃu/

  Sillabbazziuni

ab | bu | sciu

  Furma cunzigghiata

abbusciu, busciu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu aquivalenti "buxus".

  Palori currilati

àrvulu

  Traduzzioni