Sicilianu

  Sustantivu

affruntu s m

  1. virgogna, timitizza

  Prununza

  • [affruntu]
  • AFN: /afˈfɾunt̪u/, /afˈfɾund̪u/

  Sillabbazziuni

af | frun | tu

  Furma cunzigghiata

affruntu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu verbu sicilianu "affruntàrisi" (zoè "vergognarsi" 'n talianu).

  Palori currilati

affruntusu

  Traduzzioni

  Noti / Rifirenni

  • Ditirammu, Giuvanni Meli