apparcatu
Sìculu-miricanu
Sustantivu
apparcatu s m
Prununza
- [apparcatu]
- AFN: /appaɾˈkat̪u/
- Sillabbazzioni: ap | par | ca | tu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni dû ngrisi "parked" (dirivatu dû verbu ngrisi "to park").
apparcatu s m
Veni dû ngrisi "parked" (dirivatu dû verbu ngrisi "to park").