duondio

Esperantu

Sustantivu

duondio (pl.: duondioj; acc.: duondion; acc. pl.: duondiojn)

1. semidiu

Prununza

• [duondio]
• AFN: /duonˈdio/
• Sillabbazzioni: du | on | di | o

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di "duon-" + "dio".