ippiricò
Sicilianu
Sustantivu
ippiricò s m (puru scrittu piricò o ipèricu)
Prununza
[ippiricò]
Sillabbazziuni
ip | pi | ri | co
Furma cunzigghiata
ippiricò, piricò, ipèricu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|