ricciu

Còrsu

Ricciu

Sustantivu

ricciu s m

1. rizzu

Prununza

• [ricciu]
• AFN: /ˈrittʃu/
• Sillabbazzioni: ric | ciu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "ericius".

Palori currilati

ghjattu, ghjacaru, cavaddu