Sicilianu anticu

  Sustantivu

vindita s f, furma antica (1328) di "vìnnita".

  Prununza

[vìndita]

  Sillabbazziuni

vin | di | ta

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu n sicilianu anticu veni di lu latinu "vènditus".

  Palori currilati

vindituri, vindiri, vindicioni

  Traduzzioni

  Noti / Rifirenni

  • Statuti dâ citati di Girgenti, 1328