abbannunu
abbannunu singulari maschili
- attu, fattu d'abbannunari; l'èssiri abbannunatu.
- statu, cunnizzioni di cù o chiddu ca fu abbannunatu.
- [abbannunu]
- AFN: /abbanˈnunu/
ab | ban | nu | nu
abbannunu
Veni di lu latinu "abandonus".
abbannunu singulari maschili
ab | ban | nu | nu
abbannunu
Veni di lu latinu "abandonus".