abburdatu

Sìculu-miricanu

Sustantivu

abburdatu s m

1. pinziunariu, nternu, pinziunanti, culliggiali

Prununza

• [abburdatu]
• AFN: /abbuɾˈd̪at̪u/
• Sillabbazzioni: ab | bur | da | tu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû ngrisi "boarder".

Varianti

bburdatu