affruntu s m

  1. virgogna, timitizza
  • [affruntu]
  • AFN: /afˈfɾunt̪u/, /afˈfɾund̪u/

af | frun | tu

affruntu

Veni di lu verbu sicilianu "affruntàrisi" (zoè "vergognarsi" 'n talianu).

affruntusu

  • Ditirammu, Giuvanni Meli