appressu
appressu
- Chi veni, ntô spaziu, sùbbitu arreti a quarchi cosa, senza autru ntô menzu.
- Vegnu appressu a tia, picchì ju nun sacciu la strata.
- La mè casa nun è chista ccà, è chidda appressu.
- Chi veni, ntô tempu, sùbbitu doppu a quarchi fattu.
- Pi com’ora finemu stu travagghiu, lu restu lu facemu appressu.
- [appressu]
- AFN: /apprɛːssu/
ap | près | su
Cuntrazzioni dû sicilianu a pressu, veni dû latinu ad prĕssum, chi voli diri ntô vicinu.
|
|
- L'Orìgini di lu Munnu, Giuvanni Meli