aucèl

Occitanu

Sustantivu

aucèl s m

1. auceddu, aceddu, oceddu

Prununza

• [aucèl]
• AFN: /awˈsεl/
• Sillabbazzioni: a | u | cèl

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "avicellus".

Palori currilati

agla, galina