Sicilianu

 
Busciu

  Sustantivu

busciu s m (puru scrittu abbusciu)

  1. arbustu semprivirdi cu rami fitti e lignu assai duru ca crisci nta lochi àridi.

  Prununza

  • [bùsciu]
  • AFN: /ˈbuʃʃu/

  Sillabbazziuni

bu | sciu

  Furma cunzigghiata

abbusciu, busciu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu aquivalenti "buxus".

  Palori currilati

àrbulu

  Traduzzioni