côp

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

côp s m

1. colpu

Prununza

• [côp]
• AFN: /'koːp/
• Sillabbazzioni: côp

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "colpus".

Palori currilati

côps, môves

Paraguni

• occitanu: còp
• francisi: coup