caminu

Sicilianu

Sustantivu

caminu s m

Prununza

• [caminu]
• AFN: /ka'minu/

Sillabbazziuni

ca | mi | nu

Furma cunzigghiata

caminu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu camminus (di lu cèlticu kam).

Palori currilati

caminari, trazzera, pedi, jamma, rua, rota

Traduzzioni

talianu: cammino spagnolu: sendero, camino, carrera occitanu: carrièra francupruvinzali (ORB): charriére

francisi: chemin, sentier ngrisi: lane