carcaruotu
Calabbrisi centru-miridiunali (RC VV CZ)
Sustantivu
carcaruotu s m
- carcarotu (cù travagghia ntâ carcara)
Prununza
- [carcaruòtu]
- AFN: /karˈcarwɔtu/
- Sillabbazzioni: car | ca | ruo | tu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni dû calabbrisi "carcara".
