châtél

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

châtél s m (o châtiô)

1. casteddu

Prununza

• [châtél]
• AFN: /tsaː'tel/, /tsaː'tɛl/
• Sillabbazzioni: châ | tél

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "castellum".

Palori currilati

mêson, richo

Paraguni

• occitanu: castèl
• francisi: château