chapiô

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

chapiô s m (o chapél)

1. cappeddu

Prununza

• [chapiô]
• AFN: /tsa'pjoː/
• Sillabbazzioni: cha | piô

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "cappellum".

Palori currilati

chalor, téta

Paraguni

• occitanu: capèl
• francisi: chapeau