couére

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Verbu

couére

1. còciri

Prununza

• [couére]
• AFN: /'kwerə/, /'kweʁə/
• Sillabbazzioni: coué | re

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "coquere".

Palori currilati

cusena, burro

Paraguni

• occitanu: còire
• francisi: cuire