curâ

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

curâ s m

1. curatu

Prununza

• [curâ]
• AFN: /ky'raː/, /ky'ʁaː/
• Sillabbazzioni: cu | râ

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "curatus" o di l'occitanu "curat".

Palori currilati

églése

Paraguni

• occitanu: curat
• francisi: curé