cusin

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

cusin s m

1. cucinu

Prununza

• [cusin]
• AFN: /ky'zĩ/
• Sillabbazzioni: cu | sin

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "cum sobrinus".

Palori currilati

cusina, mâre, pâre

Paraguni

• occitanu: cosin
• francisi: cousin