damâjo

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

damâjo s m

1. damaggiu

Prununza

• [damâjo]
• AFN: /da'maːdzo/
• Sillabbazzioni: da | mâ | jo

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "damnaticus".

Palori currilati

môvés, cassar

Paraguni

• occitanu: damatge
• francisi: dommage