dinocchiu
Sicilianu
Sustantivu
dinocchiu s m (puru scrittu inocchiu o jinocchiu o rinocchiu o ginocchiu)
Prununza
[dinòcchiu]
Sillabbazziuni
di | noc | chiu
Furma cunzigghiata
dinocchiu, jinocchiu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Stu sustantivu sicilianu veni dû latinu "genuculum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|