jentu

Salintinu

Sustantivu

jentu s m

1. vientu

Prununza

• [ièntu]
• AFN: /ˈjɛntu/
• Sillabbazzioni: jen | tu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû latinu "ventus".

Varianti

vientu, vjentu, ientu, ventu