marcuri

Còrsu

Sustantivu

marcuri s m

1. mèrcuri, mercuridìa

Prununza

• [marcuri]
• AFN: /ˈmarkuri/
• Sillabbazzioni: mar | cu | ri

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "mercurii dies".

Palori currilati

ghjovi