mircuriu

Sicilianu

Mircuriu

Sustantivu

mircuriu s m (puru scrittu mercuriu)

1. Elementu ca si prisenta comu un mitallu lìquidu.

Prununza

• [mircuriu]
• AFN: /miɾˈkuɾju/

Sillabbazziuni

mir | cu | riu

Furma cunzigghiata

mircuriu, mercuriu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "mercurium".

Palori currilati

chiummu, argentu, oru

Sìmmuli: Hg, ☿

Traduzzioni

talianu: mercurio spagnolu: mercurio còrsu: mercuriu

francisi: mercure ngrisi: mercury