pentàgunu s m (puru scrittu pintàgunu)

  • [pentàgunu]
  • AFN: /pen't̪agunu/, /pen'd̪agunu/

pen | ta | gu | nu

pintàgunu

Veni dû grecu "πέντε" (pente: cincu) e "γωνία" (gônia: agnuni).

pantaleci, cincu, agnuni, jocu