Sicilianu

 
Nu scròfanu.

  Sustantivu

scròfanu s m (pl. scròfani) (puru scrittu scròfinu)

  1. (zooluggìa) Pisci di mari, longu intornu a 15 cintìmitri, chi havi lu corpu marruni scuru a macchî, e pinni longhi d’unni nèsciunu spini nvilinati (scorpaena porcus).
    La punciuta dû scròfanu po’ dòliri assai picchì havi spini irritanti.
  2. (culluquiali) (offinsivu) Si dici, in sensu figuratu, di na pirsuna brutta d’aspettu, ed è assai offinsivu.
    Ch’è bruttu ddu scròfanu dû figghiu di don Filippu!

  Prununza

  • [scròfanu]
  • AFN: /ˈskrɔfanu/

  Sillabbazziuni

scrò | fa | nu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû grecu equivalenti σκόρπαινα. Â so vota veni di σκορπίος chi voli diri scurpiuni.

  Sinònimi

scòrfanu, scròfanu nìuru, scòrfina

  Palori currilati

scròfana

  Traduzzioni

  Noti / Rifirenni

  • Antonino Traina, Nuovo vocabolario siciliano-italiano compilato da Antonino Traina, Giuseppe Pedone Lauriel Editore (Palermo 1868).
  • Michele Pasqualino, Vocabolario siciliano etimologico, italiano, e latino, dell’abbate Michele Pasqualino da Palermo, tomo IV, Reale Stamperia (Palermo 1790).