spìculu

Calabbrisi centru-miridiunali (RC VV CZ)

Sustantivu

spìculu s m

1. spìgulu, spicu

Prununza

• [spìculu]
• AFN: /'spikulu/
• Sillabbazzioni: spi | cu | lu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû latinu "spiculum".

Palori currilati

spica