thrainu

Salintinu

Sustantivu

thrainu s m

1. carrettu, carru agrìculu, tràinu

Prununza

• [thraìnu] o [thràinu]
• AFN: /ʈɽa'inu/, /'ʈɽainu/
• Sillabbazzioni: thra | i | nu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû verbu latinu "trahinare" (tràiri, trainari).

Varianti

trhainu, trainu