trén

Valluni

Sustantivu

trén s m

1. trenu

Prununza

• [trén]
• AFN: /ˈtʀẽ/, /ˈtʀɛ̃/
• Sillabbazzioni: trén

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu verbu latinu "trahere".

Palori currilati

oto, batea