truccu

Sìculu-miricanu

Sustantivu

truccu s m

1. camiu, autucarru

Prununza

• [truccu]
• AFN: /ˈʈɽukku/, /ˈʈɹukku/
• Sillabbazzioni: truc | cu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû ngrisi "truck".

Varianti

troccu (usatu dî migrati urigginari dâ Calabbria)

Varianti talianizzati

trocco, trokko