tupicu

Sìculu-miricanu

Sustantivu

tupicu s m

1. palicu (stuzzicadenti)

Prununza

• [tùpicu] o [tupicu]
• AFN: /ˈtupiku/, /tuˈpiku/
• Sillabbazzioni: tu | pi | cu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû ngrisi "toothpick".