abbientu
Sicilianu
Sustantivu
abbientu s m (puru scrittu abbentu)
Prununza
- [abbientu]
- AFN: /abˈbjɛnt̪u/, /abˈbjɛnd̪u/
Sillabbazziuni
ab | bien | tu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Veni forsi di lu latinu "adventus".
Furma cunzigghiata
abbentu
Palori currilati
Traduzzioni
|
|