Sicilianu

  Sustantivu

abbentu s m (puru scrittu abbientu)

  1. attu di ripusari; attu d'èssiri quietu; paci.

  Prununza

  • [abbentu]
  • AFN: /abˈbɛnt̪u/, /abˈbɛnd̪u/

  Sillabbazziuni

ab | ben | tu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni forsi di lu latinu "adventus".

  Furma cunzigghiata

abbentu

  Palori currilati

paci, abbintari, esalu

  Traduzzioni

  Noti / Rifirenni

  • Vucabbulariu sicilianu, Giorgiu Piccittu e Giuvanni Trupea (Edizzioni Catania - Centru di studi filològgici e linguìstici siciliani), 1970
  • La Surcia e li Surciteddi, Favuli Morali, Giuvanni Meli

  Citazzioni

Giuvanni Meli: La Surcia e li Surciteddi di Favuli Morali:

"Mamà, mamà, chi vitti, chi spaventu!
Ivi ca tremu... aiutu!..." E mentri esprimi,
l'afflittu gangularu nun havi abbentu.


Sicilianu

  Sustantivu

abbentu s m (puru scrittu avventu)

  1. vinuta, arrivu.

  Prununza

  • [abbentu]
  • AFN: /abˈbɛnt̪u/, /abˈbɛnd̪u/

  Sillabbazziuni

ab | ben | tu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "adventus" (dirivatu dû verbu latinu "advenire", zoè arrivari).

  Furma cunzigghiata

avventu, abbentu

  Palori currilati

vèniri, arrivari

  Traduzzioni