Sicilianu

  Sustantivu

arbirgaturi s m (puru scrittu albirgaturi o abbirgaturi)

  1. prupritariu di n'arbergu

  Prununza

  • [arbirgaturi]
  • AFN: /aɾbɪɾgaˈt̪uɾɪ/

  Sillabbazziuni

ar | bir | ga | tu | ri

  Furma cunzigghiata

arbirgaturi, albirgaturi

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni dû sicilianu "arbergu".

  Palori currilati

arbergu, prinutari, prinutazzioni, lettu, càmmara

  Traduzzioni