biancu s m (puru scrittu jancu o iancu o viancu o vrancu o brancu)

  • [biancu]
  • AFN: /'bjaŋku/

bian | cu

biancu, jancu, viancu, vrancu

Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".

nìuru


biancu s m

  1. biancu, jancu, vrancu, viancu

Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".

bianca