biancu
biancu s m (puru scrittu jancu o iancu o viancu o vrancu o brancu)
- [biancu]
- AFN: /'bjaŋku/
bian | cu
biancu, jancu, viancu, vrancu
Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".
|
|
biancu s m
- [biancu]
- AFN: /ˈbjãku/
- Sillabbazzioni: bian | cu
Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".