iancu s m (puru scrittu jancu o viancu o biancu o vrancu o brancu)

  • [iancu]
  • AFN: /'jaŋku/

ian | cu

biancu, jancu, viancu, vrancu

Veni dû latinu medievali "blancum" (dirivatu dû tidiscu "blank") o dû spagnolu aquivalenti "blanco".

nìuru