Sicilianu


  Sustantivu

bivuta s f (puru scrittu mbivuta)

  1. L'attu dû bìviri, specialmenti si in manera abbunnanti.

  Prununza

  • [bivùta]
  • AFN: /bivuːt̪a/

  Sillabbazziuni

bi | vù | ta

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Sta parola veni dû participiu passatu di biviri.

  Palori currilati

manciata, biviri

  Traduzzioni