chapél

Francupruvinzali/Arpitanu (ORB)

Sustantivu

chapél s m (o chapiô)

1. cappeddu

Prununza

• [chapél]
• AFN: /tsa'pel/, /tsa'pɛl/
• Sillabbazzioni: cha | pél

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "cappellum".

Palori currilati

chalor, téta

Paraguni

• occitanu: capèl
• francisi: chapeau