cuntatinu s m (puru scrittu cuntadinu)

  1. Cù travagghia la terra.

[cundatìnu]

cun | ta | ti | nu

cuntatinu

Stu sustantivu sicilianu veni di la palora siciliana "cuntatu" (dû latinu "comitatus").

campagna, viddana, campagnola, campagnolu, viddanu, cuntatina, viddaniscu, tirrenu