ciuraru

(Rimannu a pàrtiri di hiuraru)

ciuraru s m (puru scrittu çiuraru)

  • A li voti scrittu çuraru, hiuraru, xhiuraru, xhuraru, xiuraru, xuraru, hjuraru, xhjuraru, xjuraru

[ħiuràru]

ciu | ra | ru

ciuraru

Stu sustantivu sicilianu veni forsi dû sicilianu "ciuri".

ciuriri