ipèricu
ipèricu s m (puru scrittu piricò o ippiricò)
[ipèricu]
i | pe | ri | cu
ippiricò, piricò, ipèricu
Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".
|
|