Sicilianu

  Sustantivu

piricò s m (puru scrittu ippiricò o ipèricu)

  Prununza

[piricò]

  Sillabbazziuni

pi | ri | co

  Furma cunzigghiata

ippiricò, piricò, ipèricu

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".

  Palori currilati

erva, artanita

  Traduzzioni