piricò
Sicilianu
Sustantivu
piricò s m (puru scrittu ippiricò o ipèricu)
Prununza
[piricò]
Sillabbazziuni
pi | ri | co
Furma cunzigghiata
ippiricò, piricò, ipèricu
Etimuluggìa / Dirivazzioni
Li furmi siciliani "ippiricò" e "piricò" vènunu dû grecu aquivalenti "υπερ ειχον" prununzatu "uper eicon", mentri la furma siciliana "ipèricu" veni dû latinu aquivalenti "hypericum".
Palori currilati
Traduzzioni
|
|