mònacu

Sicilianu

Sustantivu

mònacu s m (puru scrittu mònicu o mònucu)

1. Riliggiusu (mèmmiru di n'òrdini munàsticu maschili).

Prununza

• [mònacu]
• AFN: /ˈmɔnacu/

Sillabbazziuni

mo | na | cu

Furma cunzigghiata

mònucu, mònacu, mònicu

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu latinu "monachus".

Palori currilati

fidi, frati, cresia

Traduzzioni

talianu: monaco, frate spagnolu: monje, fraile còrsu: frati

francisi: moine, frère ngrisi: monk, friar