Sicilianu

  Sustantivu

maravigghia s f (puru scrittu miravigghia)

  1. Sintimentu di stupuri e di surprisa. Pirsuna, cosa, avvinimentu eccizziunali.

  Prununza

AFN: /mara'viɟɟja/

  Sillabbazziuni

ma | ra | vìg | ghia

  Furma cunzigghiata

maravigghia, miravigghia

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu "mirabilia".

  Palori currilati

maravigghiusu, beddu

  Traduzzioni