Sicilianu

  Sustantivu

miravigghia s f (puru scrittu maravigghia)

  1. Sintimentu di stupuri e di surprisa. Pirsuna, cosa, avvinimentu eccizziunali.

  Prununza

AFN: /mira'viɟɟja/

  Sillabbazziuni

mi | ra | vìg | ghia

  Furma cunzigghiata

maravigghia, miravigghia

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu "mirabilia".

  Palori currilati

miravigghiusu, beddu

  Traduzzioni