miravigghia

Sicilianu

Sustantivu

miravigghia s f (puru scrittu maravigghia)

1. Sintimentu di stupuri e di surprisa. Pirsuna, cosa, avvinimentu eccizziunali.

Prununza

AFN: /mira'viɟɟja/

Sillabbazziuni

mi | ra | vìg | ghia

Furma cunzigghiata

maravigghia, miravigghia

Etimuluggìa / Dirivazzioni

Stu sustantivu sicilianu veni di lu latinu "mirabilia".

Palori currilati

miravigghiusu, beddu

Traduzzioni

talianu: meraviglia spagnolu: maravilla

francisi: merveille ngrisi: wonder