mparari (puru scrittu imparari)
[mparàri]
mpa | ra | ri
mparari
Stu verbu sicilianu veni di lu latinu "in parare".
nzignàrisi, canuscenza, sapiri, menti, nzignari
Cuniugazzioni
prisenti
| mparu |
mparamu
|
| mpari |
mparati
|
| mpara |
mpàranu
|
mpirativu
| -- |
mparamu
|
| mpara |
mparati
|
| mparassi |
--
|
passatu
| mparai |
mparamu
|
| mparasti |
mparàstivu
|
| mparau |
mpararu
|
mpirfettu ndi.
| mparava |
mparàvamu
|
| mparavi |
mparàvavu
|
| mparava |
mparàvanu
|
mpirfettu cung.
| mparassi |
mparàssimu
|
| mparassi |
mparàssivu
|
| mparassi |
mparàssiru
|
futuru
| mparirò |
mpariremu
|
| mparirai |
mpaririti
|
| mparirà |
mparirannu
|
cundiziunali
| mparirìa |
mparirìamu
|
| mparirivi |
mparirìavu
|
| mparirìa |
mparirìanu
|
girunniu
participiu
| aviri mparatu
|
| agg.: mparatu
|
