ntransitivu s m (puru scrittu ntranzitivu)

  1. verbu ca nun havi bisognu d'un cumplimentu uggettu
  • [ntransitivu]
  • AFN: /nʈɽantsɪˈt̪ivu/, /nʈɹantsɪˈt̪ivu/

ntran | zi | ti | vu

ntranzitivu

Veni di lu latinu "intransitivus".

tràsiri, trasuta, tranzitivu