Sicilianu

  Sustantivu

ricatteri s m (puru scrittu riatteri o rigatteri)

  1. cui, pi misteri, accatta e vinni robba usata.

  Prununza

  • [ricatteri]
  • AFN: /rrɪkat̪ˈt̪ɛɾɪ/

  Sillabbazziuni

ri | cat | te | ri

  Furma cunzigghiata

rigatteri, ricatteri

 Etimuluggìa / Dirivazzioni

Veni di lu verbu latinu "recaptare" o dû spagnolu "regatero".

  Palori currilati

accattari, vesta vìnniri

  Traduzzioni